Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ΕΘΟΥ ΣΚΟΤΟΣ ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΝΥΞ...

Εθου Σκότος....Τα πάντα ηρεμούν .Παραδείσια ώρα .Ωρα για συνομιλία με τον θεό.Κάπου στο πέλαγος όλα γαληνεύουν και οι ψυχές γυρνάνε σε αυτόν τον γαλήνιο όρμο ...

ΑΔΑΜ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ


δὰμ τοῦ Παραδείσου διώκεται, τροφῆς μεταλαβὼν ὡς παρήκοος΄ Μωσῆς θεόπτης ἐχρημάτισε, νηστείᾳ τὰ ὄμματα, τῆς ψυχῆς καθῃράμενος. Διὸ τοῦ Παραδείσου οἰκήτορες γενέσθαι ἐπιποθοῦντες, ἀπαλλαγῶμεν τῆς ἁλυσιτελοῦς τροφῆς, καὶ Θεὸν καθορᾷν ἐφιέμενοι, Μωσαϊκῶς τὴν τετράδα, τῆς δεκάδος νηστεύσωμεν, προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει, εἰλικρινῶς προσκαρτεροῦντες, κατευνάσωμεν τῆς ψυχῆς τὰ παθήματα, ἀποσοβήσωμεν τῆς σαρκὸς τὰ οἰδήματα, κοῦφοι πρὸς τὴν ἄνω πορείαν μετίωμεν, ὅπου αἱ τῶν Ἀγγέλων χορεῖαι, ἀσιγήτοις φωναῖς, τὴν ἀδιαίρετον ἀνυμνοῦσι Τριάδα, καθορᾷν τὸ ἀμήχανον κάλλος, καὶ δεσποτικόν. Ἐκεῖ ἀξίωσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ ζωοδότα, τούς ἐπὶ σοὶ πεποιθότας, συγχορεῦσαι ταῖς τῶν Ἀγγέλων στρατιαῖς, ταῖς τῆς τεκούσης σε Μητρὸς Χριστὲ πρεσβείαις, καὶ Ἀποστόλων, καὶ τῶν Μαρτύρων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.

Από τα πλέον απαιτητικά κομμάτια του ενιαυτού.Η ηχογράφηση αυτή από τον Ε Τζελά στα μέσα της δεκαετίας του 80 θεωρείται ιστορική πια.Το συγκεκριμένο μάθημα απαιτεί ακριβέστατη αίσθηση ρυθμού ,απόλυτη τονική ακρίβεια και νοηματική απόδοση ενός πολύ απαιτητικού κειμένου με βαθιά θεολογικά νοήματα ..Eνα ενδιαφέρον αρθρο απο την Καθημερινή του θεολόγου Σ Αγουρίδη που πριν λίγο καιρό έφυγε απο την ζωή για την θεολογία της παρακοής

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΣΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ


Κώστας Πασχάλης (πηγή : www.musipedia.gr)

(Λειβαδιά 1929). Διαπρεπής βαρύτονος με φωνή μοναδικής ωραιότητας και αξιοζήλευτη διεθνή καριέρα. Συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές όλων των Εποχών. Σε ηλικία 10 ετών υπήρξε μαθητής του Ωδείου Αθηνών στη βυζ. μουσική,μετέχοντας στην παιδική χορωδία της Μητρόπολης Αθηνών. Τότε ήθελε να σπουδάσει... διαβάστε τη συνέχεια

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε την τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο μεγάλος βαρύτονος στον Σ. Κακίση στο ΒΗΜΑ.


Ο σπουδαίος λυρικός καλλιτέχνης με μεγάλη διεθνή αναγνώριση, ο βαρύτονος Κώστας Πασχάλης έφυγε από τη ζωή στις 9 Φεβρουαρίου 2007 σε ηλικία 78 χρόνων. Η κηδεία του έγινε από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Διαβάστε το αφιέρωμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ με αφορμή το θάνατο του Κώστα Πασχάλη


Tον καλλιτέχνη της όπερας, το μεγάλο και διεθνούς φήμης βαρύτονο, Κ. Πασχάλη τίμησε στις 27/1/03 το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά από πρόταση του Tμήματος Θεατρικών Σπουδών, απονέμοντας σ’ αυτόν τον ύψιστο ακαδημαϊκό τίτλο, αυτόν του επιτίμου διδάκτορος. Η υποδοχή και η προσφώνηση του τιμωμένου έγινε από τον Αντιπρύτανη Αντ. Κουτσελίνη, ενώ για το έργο του μίλησαν οι καθηγητές Ε. Ευαγγελάτος και Β. Πούχνερ. O ίδιος, μετά την αναγόρευσή του και την περιένδυσή του με την πανεπιστημιακή τήβεννο από τον Κοσμήτορα της φιλοσοφικής κ. Θ. Πελεγρίνη, ομίλησε με θέμα « Η μελοδραματική τέχνη». Μια έξοχη αναδρομή στην εξέλιξη του μελοδράματος που διανθίζονταν με άριες από όπερες που ερμήνευσαν οι μαθητές του Μαρ. Μάνσολα, Εφη Μινακούλη, Ελ. Παπαδοπούλου, Αγγ. Τουσμάνωφ και Κ. Ραφαηλίδης, με τη συνοδεία στο πιάνο της κ. Μπίλιω Μωραϊτη.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

ΥΠΟ ΤΑΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ


O καθηγητής θεολογίας Γεώργιος Μουστάκης απο τους κυριότερους εκπροσώπους της θεολογίας της επανάστασης στην χώρα μας


Δημήτριος Κανελλόπουλος. Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.Απο τα ιστορικά μέλη της χορωδίας του Σπ Περιστέρη

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

EIΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ

Από τον Δρ. Ιωάννη Σ. Χριστοδούλου, Λέκτορα Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Ζούμε σήμερα, εν πολλοίς, τη ζωή του προφανούς. Η εμφάνιση νομιμοποιείται ως εμφάνιση, και το εμφανές πριμοδοτείται ως πασιφανές. Μέσα σε συνθήκες που καθαγιάζουν την αντίληψη της εντύπωσης, η πρώτη εντύπωση γίνεται και πρωταρχική. Μένει μόνη, εκτός συναγωνισμού. Ένα είδος πρόχειρης αμφισβήτησης, που κάποτε συνοδεύει τις εντυπώσεις, ενισχύει την εντύπωση ως εντύπωση, παρά που τη διασαλεύει ή, ακόμα λιγότερο, την αναιρεί.

Πρωτογενώς η αμφισβήτηση προϋποθέτει σκέψη, και για τη σκέψη τίποτα δεν είναι προφανές. Οι άνθρωποι χωρίζονται επομένως, ίσως, σε τρεις κατηγορίες. Σ’ εκείνους, πρώτα, που ζουν μέσα στο προφανές, ζουν το προφανές και ζουν για το προφανές. Σ’ εκείνους που ζουν αμφισβητώντας το προφανές, αλλά πάλι στο επίπεδο της προφάνειας, και συνεπώς χωρίς να διαταράσσεται το εμφανές. Και στους τελευταίους, λίγους εκ των πραγμάτων, που αμφισβητούν απορρίπτοντας, καταρχήν, το προφανές στο επίπεδο της αντίληψης, αναγόμενοι και ζώντας μέσα στην προφάνεια της σκέψης.

Για τη σκέψη, η προφανέστερη πτυχή της πραγματικότητας είναι η μυστικότητά της. Το πραγματικό είναι μυστικό και το μυστικό είναι πραγματικό. Έτσι αρχίζει η σκέψη. Έτσι άρχισε η σκέψη με τους Έλληνες. Σκέφτομαι γιατί υπάρχει το μυστικό, και το μυστικό υπάρχει επειδή σκέφτομαι. Η αντίληψη του προφανούς φωτογραφίζει την πραγματικότητα. Η σκέψη του μυστικού την αποκρυπτογραφεί. Η πραγματικότητα, για τον άνθρωπο, είναι προς αποκρυπτογράφηση.

Το βάρος, ωστόσο, δεν πέφτει σε κάποια οιονεί οριστική εξιχνίαση της μυστικής υφής του πραγματικού. Ο άνθρωπος δε ζει στο πλάτος των εξακριβώσεων. Ζει στο βάθος του μυστικού της ζωής, που δε γνωρίζει λύση. Η ζωή είναι μυστική. Η ανθρώπινη ζωή είναι ζωή του μυστικού. Η αναγνώριση ως τέτοιας της ζωής, είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη που μπορεί να συντελεστεί στην ανθρώπινη ψυχή.

Μια τέτοια αποκάλυψη συντελείται στην Τέχνη, με τη Βυζαντινή Μουσική. Σ’ αυτή τη μουσική ζει το δέος για τη σημαντικότερη και συναρπαστικότερη, τη μυστική διάσταση της ζωής. Στους ήχους της η ισχύς του μυστικού παραμένει αδιάπτωτη, όποιο κι αν είναι το συναίσθημα που απηχεί ο κάθε ένας από τους οκτώ ήχους. Αυτή ακριβώς, η μυστική διάσταση που περιβάλλει προστατευτικά τα συναισθήματα, προστατεύει τον ανθρώπινο ψυχισμό, γεννώντας δέος για τον άγνωστο, τον μυστικό άνθρωπο.

Το δέος στη Βυζαντινή Μουσική είναι διαρκώς παρόν, καθώς η ανθρώπινη φωνή, που σπαράσσεται να αποδώσει, γήινη αυτή, την υπέργεια σύλληψη της πραγματικότητας, δεν αφήνει τον ακροατή να πέσει χαμηλότερα από το ενδιάμεσο, τουλάχιστον, μεταξύ της ανθρωπιάς του και της τάσης του προς το θείο. Οι φθόγγοι που διαδέχονται με συνέπεια φιλοσοφικού ειρμού ο ένας τον άλλον, παίρνουν την ψυχή, ίδιοι άγγελοι, για ταξίδι στο στερέωμα, και την εναποθέτουν πάλι, αλλά άλλη, σε μιαν άλλη γη· γη νηνεμίας και διάσωσης.

Μεταφέρει, η δική μας εκκλησιαστική μουσική, εμπειρίες από τον άνθρωπο χιλιάδων χρόνων, από έναν άλλον άνθρωπο, δηλαδή, με άλλες δυνατότητες και ικανότητες πρόσληψης της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος εκείνος, του οποίου η αντίληψη δεν διαμεσολαβήθηκε από την προφάνεια της εικόνας, που κατακλύζει τον δικό μας, απεικονιστικό κόσμο, απηχείται στην τέχνη του ως άνθρωπος που παλεύει με το μυστικό που εμφιλοχωρεί διάχυτο, σ’ έναν κόσμο που προκαλεί διαρκώς την αντοχή και τη ζωή του. Η Βυζαντινή Μουσική είναι μουσική ενός πραγματικότερου, επειδή περισσότερο άμεσου στη σχέση του με τον κόσμο, ενός πιο δυνατού ανθρώπου. Τα συναισθήματα ενός τέτοιου ανθρώπου μεταφέρονται, μέσω της μουσικής αυτής, εκατοντάδες τώρα χρόνια μέσα στο χρόνο, για να μπολιάσουν τις ψυχές αλλεπάλληλων γενεών· αλλά και τις δικές μας, ισχνές, μιας ισχνής εποχής ψυχές.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Βυζαντινή Μουσική, για τον Έλληνα, είναι φορέας νοήματος ζωής και λόγου ζωής· ενός θρησκευτικού νοήματος ζωής και του ελληνικού λόγου. Ο ελληνικός λόγος πλουτίστηκε απαράμιλλα με τα εκκλησιαστικά κείμενα, και τα εκκλησιαστικά κείμενα, ως λόγος Χριστού, γίνονται κτήμα του ελληνικού λαού, αιώνες τώρα. Η ελληνική γλώσσα ανθεί, καθώς τα κείμενα ψάλλονται στην Εκκλησία, και ο λόγος που απηχεί το πνεύμα του Χριστού μπολιάζεται, με τη μουσική, κατευθείαν στις ψυχές μας.

Η Βυζαντινή μουσική είναι πλατιά οδός και πρόσχαρη, για να αναχθούμε με δέος, πάνω από τον άνθρωπο της προφάνειας, στον μυστικό άνθρωπο, εκείνον που διαπερνά τους αιώνες και αναζητεί, ως καλλιτέχνης, ως στοχαστής, ως πιστός, το Θεό του.

Με το κείμενο αυτό προλόγισα το βιβλίο για την εκμάθηση της Βυζαντινής μουσικής άνευ διδασκάλου του Ηλία Περδίκη, διευθυντή στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής.

Το αφιερώνω στη μνήμη του Σπυρίδωνος Περιστέρη, Πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών,αξεπέραστου ερμηνευτή και δασκάλου της Βυζαντινής Μουσικής.

Ι. Χριστοδούλου. (www.peedme.gr)

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - 2003


(φωτο απο περιοδικο Εκκλησία)
Ακούστε τον Εσπερινό της Αγίας Φιλοθέης του 2003 από τον Καθεδρικό Ναό Αθηνών.
Ψάλλουν οι χοροί του Μητροπολιτικού Ναού ο Δεξιός υπο τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου Αποστόλου Παπαδοπούλου και ο Αριστερός υπό τη διεύθυνση του Λαμπαδαρίου Αλεξίου Κατσαρού.
Χοροστατεί ο Μητροπολίτης Κορωνίας κ. Παντελεήμων Καθρεπτίδης.
Χαρακτηριστικό το κανονάρχισμα του Αναγνώστου, αειμνήστου Κώστα Σκλάβου.

ΑΘΗΝΑΙΩΝ Η ΠΟΛΙΣ Η ΠΕΡΙΩΝΥΜΟΣ...




Η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία

θηναίων ἡ πόλις ἡ περιώνυμος Φιλοθέην τιμᾷ τὴν ὁσιομάρτυρα καὶ ἀσπάζεται αὐτῆς τὸ θεῖον λείψανον, ὅτι ἐβίωσε σεμνῶς καὶ μετήλλαξε τὸ ζῆν ἀθλήσει καὶ μαρτυρίῳ, καὶ πρεσβεύει πρὸς τὸν Σωτῆρα, διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος.


Η Φιλοθέη ή Παρασκευή Μπενιζέλου, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, ήταν μοναχή με σημαντική φιλανθρωπική και κοινωνική δράση κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας του 16ου αιώνα. H Ορθόδοξη Εκκλησία την έχει ανακηρύξει αγία και είναι στενά συνδεδεμένη με την πόλη των Αθηνών. Η μνήμη της τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Φεβρουαρίου. (πηγή www.wikipedia.gr)


Το Δοξαστικόν του Εσπερινού ( Πάντα τά Σά...) της Αγίας Φιλοθέης όπως το απέδωσε ο Δεξιός χορός του Καθεδρικού Ναού Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτη Απόστολου Παπαδόπουλου.

Ο Φώτης Κόντογλου έχει γράψει ένα ωραίο κείμενο για την Αγία Φιλοθέη την Αθηναία και τη ζωή της στα χρόνια της Τουρκοκρατείας (πηγή:www.athos.edo.gr)

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Β ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ


Εκτύπωση E-mail

Η Κυριακή του Ασώτου

Η Κυριακή του ΑσώτουΤη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου αναγινώσκεται στη Θ. Λειτουργία η παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ. 15, 11-33).
Η παραβολή του «άσωτου Υιού» ομιλεί για ένα πλούσιο νέο, ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή...

ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΦΩΝΗΝ...

Εἰς ἀναμάρτητον χώραν, καὶ ζωηρὰν ἐπιστεύθην, γεωσπορήσας τὴν ἁμαρτίαν· τῇ δρεπάνῃ ἐθέρισα, τοὺς στάχυας τῆς ἀμελείας, καὶ δραγμάτων ἐστοίβασα, πράξεών μου τὰς θημωνίας, ἃς καὶ κατέστρωσα οὐχ ἅλωνι τῆς μετανοίας. Ἀλλ´ αἰτῶ σε, τὸν προαιώνιον γεωργὸν ἡμῶν Θεόν· Τῷ ἀνέμῳ τῆς σῆς φιλευσπλαγχνίας, ἀπολίκμισον τὸ ἄχυρον τῶν ἔργων μου, καὶ σιτάρχησον τῇ ψυχῇ μου τὴν ἄφεσιν, εἰς τὴν οὐράνιόν σου συγκλείων με ἀποθήκην, καὶ σῶσόν με...

σπάνια ηχογράφηση απο τον Σπ Περιστέρη

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΤΟΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗ


Στον Πολιούχο των Αθηνών πια…

Οι λατρευτικές τελετές της Μητροπόλεως Αθηνών πραγματοποιούνται πια στον Ι.Ναό Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου(οδού Σκουφά).

Οι χοροί του Μητροπολιτικού Ναού καθώς και οι Ιερείς, θα λειτουργούν στην πρώτη Λειτουργία(7-10:30) ενώ στη δεύτερη Λειτουργία (10:45-11:30) θα ψάλλει η τετράφωνος ευρωπαϊκή χορωδία, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου του Αγίου Διονυσίου κ. Ηλία Κοτσιφάκου.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ - ΤΑ ΠΛΗΘΗ...



«Της μετανοίας…» και « Τα πλήθη…» όπως ψάλλονται ακόμη στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

ΜΗ ΠΡΟΣΕΥΞΩΜΕΘΑ ...

Μη προσευξώμεθα φαρισαικώς αδελφοί. Ήχος Α΄. Ερμηνεύει ο Σπ Περιστέρης.

ΤΡΙΩΔΙΟ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟ


Απο το βιβλίο ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ - Ιωάννου Μ. Φουντούλη

«Ο δημιουργός των άνω και των κάτω,
τρισάγιον μέν ύμνον εκ των αγγέλων,
τριώδιον δέ παρ΄ ανθρώπων δέχου».

Με τους στίχους αυτούς προοιμιάζονται τα συναξάρια της περιόδου του Τριωδίου. Ο ουράνιος και ο επίγειος κόσμος, οι άγγελοι και οι άνθρωποι, συνάπτονται σε κοινή συμφωνία. Οι άγγελοι ψάλλουν στον δημιουργό των, τον «δημιουργό των άνω», τον τρισάγιο ύμνο. Μαζί με αυτούς ενώνονται και οι φωνές των ανθρώπων, που έρχονται και αυτοί να ψάλουν στον δημιουργό των, τον «δημιουργό των κάτω», τριωδίους ύμνους. Από αυτούς τους τριωδίους ύμνους, τα «τριώδια», έλαβε το όνομά της η μεγάλη περίοδος του λειτουργικού έτους, που κινείται μαζί με το Πάσχα και το περιβάλλει σάν προεόρτιος και μεθέορτος περίοδος.

Γιατί όλο αυτό το τμήμα του εκκλησιαστικού έτους παλαιότερον εχαρακτηρίζετο μ΄ αυτό το όνομα: «Τριώδιον». Ανάλογα δέ με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του το διέκριναν σε «Τριώδιον κατανυκτικόν», απ΄ αρχής μέχρι του Πάσχα, και «Τριώδιον χαρμόσυνον», από του Πάσχα μέχρι της Κυριακής των αγίων Πάντων, που κατακλείει τον κύκλο των κινητών εορτών. Τριώδιο δέ λέγεται από την αρχαιοπρεπή συνήθεια, που διετηρείτο κατά την περίοδο αυτή, να μή ψάλλωνται καθημερινώς κατά την ακολουθία του όρθρου και οι εννέα ωδές του Ψαλτηρίου, και επομένως και ολόκληροι εννεαώδιοι Κανόνες, αλλά μόνο τρείς ωδές, η η' και η θ' και μία από τις προηγούμενες κατά την σειρά των ημερών. Αυτός ο αρχαίος τρόπος της ψαλμωδίας διετηρήθη εν μέρει μόνον μέχρι σήμερα, και μάλιστα μόνον για τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Για τις άλλες ημέρες επεκράτησε το νεώτερο έθος, να στιχολογούνται και οι εννέα ωδές ακριβέστερα οι οκτώ, γιατί η δευτέρα παραλείπεται) και να ψάλλωνται εννεαώδιοι (ακριβέστερα οκταώδιοι) .Κανόνες.

Έτσι το όνομα «Τριώδιον» τελικά διετηρήθη μόνο για το αρχαίο «κατανυκτικόν Τριώδιον», για την πρό του Πάσχα δηλαδή περίοδο. Και πάλι και εδώ όχι κυριολεκτικώς. Όπως δέ χαρακτηριστικά γράφει ο Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος στον πρόλογο των συναξαρίων του Τριωδίου: «Καταχρηστικώς Τριώδιον ονομάζεται· ου γάρ αεί τριώδια έχει. Και γάρ ολοτελείς κανόνας προβάλλεται, αλλ΄ οίμαι από του πλεονάζοντος την επωνυμίαν λαβείν».
Αυτά για την ονομασία του Τριωδίου.

ΑΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ

08-02-2009

Τριώδιο λέγεται το λειτουργικό βιβλίο που περιέχει υμνολογικό υλικό κυρίως του Εσπερινού και του Όρθρου και χρησιμοποιείται μαζί με το Μηναίο και την Παρακλητική στις Ιερές Ακολουθίες της περιόδου από Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.

Ονομάζεται Τριώδιο, γιατί στις ιερές ακολουθίες του όρθρου, όχι των Κυριακών αλλά των άλλων ημερών της εβδομάδας, οι Kανόνες αντί να έχουν εννέα ωδές, όπως είναι η γνωστή και συνήθης μορφή τους, έχουν τρεις ωδές (=Τριώδιον) , οι οποίες είναι σταθερά στην Η΄ και την Θ΄ ωδή και διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες.

Η περίοδος του Τριωδίου έχει σκοπό να μας προετοιμάσει με νηστεία, προσευχή και μετάνοια, για να υποδεχθούμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας και την ένδοξη Ανάσταση Του. Το Πάσχα μας αποτελεί το διαρκές πέρασμα μας, την είσοδο μας στην «καινή ζωή της Βασιλείας». Για να βιωθεί με περισσότερη εσωτερικότητα η «εορτή των εορτών», είναι απαραίτητη η κατάλληλη εσωτερική προετοιμασία. Αυτή την διασφαλίζει η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου.

Η κατανυκτική περίοδος του Τριωδίου, που μέσα στους κόλπους της περιλαμβάνει τη Μεγάλη Σαρακοστή, αποτελεί για όλους τους πιστούς μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα για πορεία μετανοίας. Την πνευματική πορεία μας την χαρακτηρίζει η μετάνοια που πρέπει να είναι συνεχής. Βέβαια, στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής χρειάζεται να είναι πιο έντονη μια και αυτή μας οδηγεί στον εορτασμό του Σταυρο-Αναστάσιμου Πάσχα. Να καθαρίσουμε δηλαδή την ύπαρξη μας από κάθε «μολυσμόν σαρκός και πνεύματος» και να δεχθούμε τον Χριστό στην ζωή μας.

Η περίοδος του Τριωδίου καλύπτει:
α. Τις τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (22 ημέρες).
β. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (40 ημέρες, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου).
γ. Τις δυο ήμερες Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων (συνδετικές ήμερες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τη Μεγ. Εβδομάδα).
δ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα (6 ημέρες).

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ....


Ετήσιο μνημόσυνο για τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο τέλεσε, σήμερα Κυριακή, στη μητρόπολη Αθηνών ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Παρόντες ήταν πολλοί αρχιερείς και στενοί συνεργάτες του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, μεταξύ των οποίων ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος, ο Καισαριανής Δανιήλ, ο Σύρου Δωρόθεος, ο Σερρών Θεολόγος, ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο πρώην Πειραιώς Καλίνικος, ο αρχιμανδρίτης Επιφάνιος, ο πρώην πρωτοσύγγελος Θωμάς Συνοδινός και πλήθος κόσμου.

Για το έργο και την προσωπικότητα του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου μίλησε ο μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος.

πηγή: www.in.gr - (screenshots : ΕΡΤ)