Τα στιχηρά και το Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής του Ασώτου, όπως τα απέδωσαν οι χοροί της Μητροπόλεως στη θεία Λειτουργία στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.
Κυριακή 31/1/2010
το Σέ υμνούμεν και το Άξιον εστί σε ήχο Α’ μελοποίηση Νικολάου Βλάχου.
Εγκαινιάζουμε, φίλοι μας, σήμερα έναν νέο κύκλο αφιερωμάτων στους μαθητές που πέρασαν από το "χέρι" του Σπύρου Περιστέρη. Πολλοί εξ αυτών μαθήτευσαν αλλά δεν συνέχισαν σε κάποιο αναλόγιο ή σε άλλο κομμάτι της μουσικής. Άλλοι, συνέχισαν αναλαβάνοντας αναλόγια, άλλοι κάνοντας μεγάλη καριέρα στο χώρο της μουσικής. Όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Τον Δάσκαλό τους, τον Σπύρο Περιστέρη.
"...Αγάπησα τη Βυζαντινή μουσική, εξ’ αιτίας της γοητείας που άσκησε πάνω μου ο αγαπημένος μας δάσκαλος. Εξ αιτίας του “τρόπου” που μου δίδασκε τα μυστικά της, κάθε Σάββατο απόγευμα στο σπίτι του επί 5 ώρες για 4 χρόνια, χωρίς την παραμικρή αμοιβή...." Θανάσης Μωραΐτης
Μαθήτευσες, σπουδάζοντας βυζαντινή μουσική, δίπλα στον Καθηγητή και Πρωτοψάλτη της Μητρόπολης Αθηνών, αείμνηστο, Σπύρο Περιστέρη κι έψαλες δίπλα του (ως μέλος της χορωδίας του) για μια δεκαετία (1983-1993). Ήσουν και «παιδί της εκκλησίας» ή προσέγγισες τη βυζαντινή μουσική, καθαρά για τη διεύρυνση της μουσικής παιδείας σου; Θ.Μ.: Μέχρι τώρα δεν έχω νοιώσει “παιδί κάποιου”, πλην της μητέρας μου και της μουσικής. Ούτε ήμουν, ούτε διαφαίνεται ότι θα γίνω “παιδί της εκκλησίας”. Μπορώ να αγαπήσω τη βυζαντινή μουσική και να την ψέλνω χωρίς να πιστεύω στο Θεό, όπως μπορώ να αγαπήσω ένα ερωτικό τραγούδι χωρίς να είμαι ερωτευμένος. Όσοι γνωρίζουν τον παρανομαστή της βυζαντινής μουσικής, είτε την συνδέουν με την λατρευτική τελετουργία που συντελείται στις εκκλησίες είτε όχι, ξέρουν καλά ότι είναι και αυτή μία από τις μοναδικές και πλήρεις αρμονίας μουσικές του σύμπαντος.
Δεν ξέρω γιατί ήθελα να μάθω και τη βυζαντινή μουσική. Ξέρω όμως ότι την αγάπησα εξ’ αιτίας της γοητείας που άσκησε πάνω μου ο αγαπημένος μας δάσκαλος. Εξ αιτίας του “τρόπου” που μου δίδασκε τα μυστικά της, κάθε Σάββατο απόγευμα στο σπίτι του επί 5 ώρες για 4 χρόνια, χωρίς την παραμικρή αμοιβή. Μόνο και μόνο επειδή “μύρισε” την κόκκινη επιθυμία μου να μάθω.
Την πονάω τη βυζαντινή μουσική. Αυτός είναι και ο λόγος που συνέχεια γκρινιάζω γιατί δεν αφήνουν οι της εκκλησίας να μπει φρέσκος αέρας στο δωμάτιό της. Τίποτα καινούργιο δεν έχει γραφτεί στη βυζαντινή μουσική από την εποχή του Κουκουζέλη (1270-1340 περ.), ή, αν έχει γραφτεί, δεν επετράπη να ενταχθεί στο σώμα της.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Θανάση Μωραΐτη και το φωτογραφικό υλικό, είναι δανεισμένα από το www.e-orfeas.gr
Μια ακόμη επιβεβαίωση της " ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ " και του πρωτεργάτου αυτής, Σπύρου Περιστέρη, αυτή τη φορά δια στόματος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, στην Εγκύκλιο προς Ιερείς και Ιεροψάλτες που είχε εκδόσει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών τον Γενάρη του 2002. Η Εγκύκλιος αφορούσε, μεταξύ των άλλων θεμάτων, και στην ορθή απόδοση των Αναγνωσμάτων.
«Κράτα γερά μέσα σου τα ζώπυρα της πίστεως που παρέλαβες από τους γονείς σου. Η Ελλάδα είναι η χώρα των μεγάλων αγώνων για την κατίσχυση των μεγάλων ιδανικών. Μην αφήσεις τη χώρα σου να χάσει το χαρακτήρα της και να μετατραπεί σε μάζα ανθρώπων, χωρίς συνείδηση, χωρίς εθνικότητα και χωρίς ταυτότητα. Μέσα σ' αυτή τη μάζα κινδυνεύεις να γίνεις ένα νούμερο, ένας αριθμός, να χάσεις την ελευθερία της προσωπικότητάς σου. Αδελφοί, μείνατε εδραίοι και αμετακίνητοι σε όσα μάθατε και σε όσα επιστώθητε. Μείνατε σταθεροί στην πίστη και στα ιδανικά του Γένους. Αυτό είναι το χρέος μας.»
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος
Ένα μικρό απόσπασμα - φόρος τιμής στον Χριστόδουλο των Ελλήνων, από την Πατριαρχική Θ. Λειτουργία στη Μητρόπολη, με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του Πατριάρχη Γεωργίας, Ηλιού ( 16/5/2004).
Με την ευκαιρία της Εορτής των Θεοφανείων (για το παλαιό ημερολόγιο συμπίπτει σήμερα) ανεβάζουμε μια εκπληκτική ερμηνεία του "Εν Ιορδάνη..." με τον στίχο που προηγείται στη μικρή Είσοδο, από τον Σπύρο Περιστέρη. Χαρακτηριστική η φωνή του παπα-Ηλία να κάνει την αίτηση. Ευχαριστούμε θερμά τον φίλο του blog, GS , για την ευγενική του παραχώρηση.
Η παρακάτω διεύθυνση είναι ιστολόγιο από την εμπερίστατο χώρα την καλουμένη ΑΙΤΗ που όπως είναι γνωστό δέχθηκε τον φονικό σεισμό των 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πρίν 3 ημέρες.Είναι στην αγγλική γλώσσα και περιέχει συγκλονιστικές περιγραφές ,πληροφορίες ,μαρτυρίες, καθώς και τρόπους για να βοηθήσει κάποιος τους κατοίκους μέσω της ανθρωπιστικής χριστιανικής οργάνωσης join in hope.
Μιά "μικρή δόση" από τις πολλές δραστηριότητες σε Ελλάδα και εξωτερικό, της χορωδίας της Μητρόπολης επί εποχής Περιστέρη. Τότε που η μελωδίες της Μητροπόλεως κυριαρχούσαν στις μεγάλες αίθουσες του κόσμου... Τότε που η "σχολή" Περιστέρη...δίδασκε...
Ο άγιος Αντώνιος αββάς και ο απόστολος Παύλος. Εργοτου Giovanni GirolamoSAVOLDO. (1515)
Ο υποτακτικός κάποιου Γέροντα έμενε σε μία καλύβα δέκα μίλια μακριά από τη σκήτη. Μία μέρα θέλησε να τον ειδοποιήσει ο Γέροντας να έλθει να πάρει το ψωμί του. Ύστεραόμως σκέφθηκε: Για λίγα ψωμιά να κάνω τον Αδελφό να περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος. Έβαλε το ταγάρι στον ώμο και ξεκίνησε. Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μία πέτρα κι έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, πού ήταν αδύνατον να σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο πού ένιωσε άρχισε να κλαίει.
- Γιατί κλαίς, Αββά; Ακουσε πίσω του μία γλυκειά φωνήνα τον ρωτά.
Έστρεψε το κεφάλι και είδε έναν ωραίο Αγγελο. Δεν φοβήθηκε όμως, αλλά του έδειξε με το δάκτυλο την πληγή.
- Πάψε να κλαίς γι αυτό το τιποτένιο πράγμα, τον πρόσταξεο Αγγελος. Τα βήματα πού κάνεις για την αγάπη του Αδελφού τα έχω μετρημένα και θα πάρειςτην αμοιβή σου από τον Θεό.
Ο Γέροντας πήρε θάρρος και χαρούμενος συνέχισε το δρόμο του. Από τότεπροθυμοποιήθηκε να εξυπηρετεί τους Αδελφούς.
Μία μέρα πήρε πάλι ψωμιά να τα πάει σ άλλον Ερημίτη πού έμενε πολύ πιο μακριά. Συνέβηκε όμως να έρχεται κι εκείνος με τον ίδιο σκοπό και συναντήθηκαν στο δρόμο.
- Αδελφέ μου, είπε πρώτος ο Γέροντας, με κόπο απέκτησα ένα μικρό θησαυρό και πρόλαβες εσύ να μου τον πάρεις.
- Μήπως η στενή πύλη χωράει μόνο εσένα, Αββά; Κάνε λίγο τόπο να περάσουμε κι εμείς, του αποκρίθηκε ο Αδελφός.
Ενώ έλεγαν αυτά, ήλθε πάλι ο Αγγελος και τους είπε:
- Αυτή η φιλονικία σαν ευωδιαστό λιβάνι ανεβαίνει στον ουρανό.
δανεισμένο από το blog Άγιον Όρος, το περιβόλι της Παναγιάς
Από την "Υμνολογία" της Μητροπόλεως, στιχηρά και Δοξαστικό του Εσπερινού του Αγίου Αντωνίου.