Ακούω κάποιους στο καφενείο που προσπαθούν να «σκοτώσουν» την ώρα τους και με απελπίζει. Διώχνεις την ώρα να πάει πού; Την επόμενη ώρα πάλι μπροστά σου θα την βρεις! Είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε στον τόπο που γεννηθήκαμε, στον ήχο μας, στις αναμνήσεις μας και με όλα αυτά να γεμίζουμε και να μεγαλώνουμε το χρόνο της καθημερινότητάς μας. Ο χρόνος δεν μετριέται με το ρολόι, μετριέται και με ύψος και με φάρδος και με πυκνότητα και με αραιότητα και με συναίσθημα και με ταχύτητες άλλες. Πιστεύω ότι μπορούμε -αν ζούμε την καθημερινότητα στην οποία μας έταξε η φύση ή ο Θεός- όταν φεύγουμε από δω να μην είμαστε λυπημένοι αλλά να φεύγουμε με χαρά.
αντιγραφή από π. Λύβιος
