Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας του Χρήστου, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1913 στο χωριό Αρτεσιανό Καρδίτσας.
Αφού ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές, γράφτηκε κατόπιν εξετάσεων, το 1936 στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1940 με το βαθμό «λίαν καλώς». Δευτεροετής φοιτητής της Θεολογικής Σχολής εκάρη μοναχός στη Μονή Πεντέλης το 1938. Την επομένη μέρα από την κουρά του χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Κορινθίας και μετέπειτα Αντιβασιλέα Δαμασκηνό και υπηρέτησε στο ναό της Αγίας Τριάδος στο Νέο Ηράκλειο. Το 1942 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης επίσης από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό
και υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά Πατησίων, όπου
και τον βρήκε η γερμανική κατοχή να έχει αναλάβει τη μέριμνα συσσιτίων.
Αργότερα εισήλθε στις τάξεις του ΕΔΕΣ υπό τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα.
Διετέλεσε γραφέας και γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το 1949 εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης και το 1958 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Ιωαννίνων. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος στις 13 Ιανουαρίου 1974, από "αριστίνδην" Σύνοδο, διαδεχόμενος στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον επίσης επί επταετίας εκλεγέντα κατά τον ίδιο αντικανονικό τρόπο Ιερώνυμο Κοτσώνη.
Ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος επισκέφθηκε τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αντιοχείας, Μόσχας, Σόφιας και Βελιγραδίου.
Ο Αρχιεπίσκοπος
Σεραφείμ ήταν επίτιμος διδάκτορας σε πολλά ξένα πανεπιστήμια. Στις 29
Μαΐου 1997 του απονεμήθηκε για τα 60 χρόνια υπηρεσίας του και προσφοράς
του στην Εκκλησία, ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής,
ανώτατη διάκριση που δίδεται συνήθως σε αρχηγούς κρατών. Επίσης είχε
τιμηθεί, από τον Βασιλέα Παύλο με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και Πολεμικό
Σταυρό Α΄ τάξεως, καθώς και με Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, Αναμνηστικό
Μετάλλιο Αντιστάσεως 1941-1945 και με διάφορα άλλα διπλώματα και
παράσημα ξένων χωρών και Πατριαρχείων. Ήταν Πρόεδρος του Δ.Σ της Σιβιτανιδείου Σχολής.
Ο Σεραφείμ υπήρξε ο ιεράρχης με τη μεγαλύτερη θητεία, 24 χρόνια, στην ηγεσία της Εκκλησίας. Όρκισε έξι προέδρους Δημοκρατίας και πολλούς πρωθυπουργούς. Ήταν μόνιμος κάτοικος Ψυχικού (Αθήνα).
