Χαίροντες
«Χαίρετε...» (Ματθ. κη' 1-10)
«Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε » (Φιλιππ. γ' 1, δ' 4)
«Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε » (Φιλιππ. γ' 1, δ' 4)
Ο ύμνος του Χριστιανισμού είναι η χαρά.
Η πρώτη λέξι που ακούστηκε από το στόμα του Αναστημένου Ιησού, ήταν: «Χαίρετε».
Ήταν η χαρά που σκόρπιζε ο μέγας Νικητής.
Ο Νικητής του διαβόλου, του εισηγητού της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Ψαλμωδός βλέπει μέσα στους αιώνες τον ερχομό του Νικητού και αποκαλύπτει με το προφητικό του μάτι τον διάλογο των Αγγέλων που υποδέχονται στον Ουρανό τον Νικητή Χριστό. «Άρατε πύλας, οι άρχοντες ημών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης. Τίς εστιν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης; Κύριος των δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης» (Ψαλμ. κγ' 9-10).
Ο Νικητής του διαβόλου, του εισηγητού της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Ψαλμωδός βλέπει μέσα στους αιώνες τον ερχομό του Νικητού και αποκαλύπτει με το προφητικό του μάτι τον διάλογο των Αγγέλων που υποδέχονται στον Ουρανό τον Νικητή Χριστό. «Άρατε πύλας, οι άρχοντες ημών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης. Τίς εστιν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης; Κύριος των δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης» (Ψαλμ. κγ' 9-10).
Και
ο Απ. Παύλος πλέον, χαιρετίζει το γεγονός: «Κατεπόθη ο θάνατος εις
νίκος. πού σου, θάνατε, το κέντρον; πού σου, άδη, το νίκος; ...τω δε Θεώ
χάρις τω διδόντι ημίν το νίκος δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α'
Κορ. ιε' 54-57).
Χριστιανός που δεν ένοιωσε ακόμη τη χαρά που δίδει ο Χριστός, πρέπει να αμφιβάλη για τον Χριστιανισμό του...
Και
πώς μπορεί κανείς να μη χαίρη όταν γνωρίζη ότι ξόφλησαν οι παλιοί
λογαριασμοί της αμαρτίας, ότι ο θάνατος νικήθηκε και θα πάρωμε πίσω τα
σώματά μας και ότι Βασιλεία τρανή, αιώνια και θεϊκή ετοιμάστηκε για τους
ανθρώπους;
«Μηδείς
θρηνείτω πενίαν», βροντοφωνεί ο ι. Χρυσόστομος, «εφάνη γαρ η κοινή
βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα. συγγνώμην γαρ εκ του τάφου
ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον. ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο
θάνατος... Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ
εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».
Και
ο ποιητής, με ανακούφισι ψάλλει: «...Πλάκες που στέκατε βαριές, στα
μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου». Χριστός Ανέστη!
«Χαίρετε».
Δοξαστικό της Αναστάσεως.
Αναστάσεως
ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα.
Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς. συγχωρήσωμεν πάντα τη
Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν. Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον
πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.
Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
** Κατεβάστε τα τις πάρτες με τα ΣΤΙΧΗΡΑ ΤΩΝ ΑΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ (Αναστάσεως ημέρα...) όπως ψάλλονται στη Μητρόπολη Αθηνών.
(κείμενα σε μορφή .pfd)
