Από Musipedia
(Παλαιορόφορο Πρέβεζας 1855 - Ροδοδάφνη Αιγίου 1951).
Σημαντική μορφή στην ιστορία της Ελλ. Μουσικής: μουσικός, ιατροφιλόσοφος, εθνομουσικολόγος και ιεροψάλτης με πολύπλευρη προσφορά. Μαθήτευσε στον πατέρα του ιερέα Γεώργιο Περιστέρη και στον `Ανθιμο τον Εφεσιομάγνη. Εγκαταστάθηκε το 1890 στη Ροδοδάφνη Αχαΐας (Μουρλά) από όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη συλλογή δημοτικών τραγουδιών, δημοσιεύοντας μερικά σε ειδικά περιοδικά και καταγράφοντας πλήθος άλλα με βυζ. σημειογραφία. Για την εθνωφελέστατη και πρωτοποριακή αυτή εργασία συνεργάστηκε με τον πρωτοψάλτη και μουσ/δάσκαλο Αριστείδη Βασ. Σπυρόπουλο. Συνδέθηκε στενά με τον { Ψάχος_Κων/νος_Α.Κ. Ψάχο} (τον οποίο και στεφάνωσε το 1905 με την Ευανθία Αμερικάνου, συνθέτοντας και γαμήλια ωδή). Το 1910 υπήρξε υποκινητής και οργανωτής της ομάδας καταγραφής δημοτικών τραγουδιών του Ωδείου Αθηνών (Ψάχος, Νάζος, Μαρσίκ). Υπήρξε επίσης επιστήθιος φίλος πολλών διάσημων διεθνών προσωπικοτήτων της Εποχής του (των: Ελ. Βενιζέλου, Ροκφέλλερ, Αλ. Σβάιτσερ, Αγγ. Σικελιανού, Αλ. Φλέμινγκ, κ.ά.)` διηγούνται μάλιστα (για του λόγου το αληθές, έχουμε δει σχετικές φωτογραφίες στο Αρχείο του Χρ. Σπυρόπουλου) ότι η περίφημη συνάντηση Ροκφέλλερ και Φλέμινγκ (20.9.1931) κατά την οποία ο Αμερικανός μεγιστάνας απεφάσισε να χρηματοδοτήσει τις έρευνες του `Αγγλου γιατρού για την πενικιλλίνη, έγινε στη Ροδοδάφνη Αιγιαλείας(!). Συνέθεσε σχολικά άσματα (όπως: «Σε φουντωμένο δένδρου κλωνάρι», «Ψυχή μου, ω ψυχή μου ανάστατη καθεύδεις», «Της εξοχής πουλάκια στου δέντρου τα κλαδάκια», «Την ζωήν σου αν ποθείς ευτυχής να ζήσεις», κ.λπ.), διάφορες ωδές και μελοποιήσεις. Επίσης συνέγραψε μελέτες και πραγματείες για την Ελλ. Μουσική. Πολλά από τα τραγούδια του μεταγράφηκαν στην ευρωπ. μουσική. Τάχτηκε εναντίον της πολυφωνικής δυτικής ψαλμωδίας, δημοσιεύοντας το 1922 στο περιοδικό "Νέα Φόρμιγξ" άρθρο με τίτλο "Ἡ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις εἰσαχθεῖσα τετράφωνος εἶναι καινοτομία ἀντεθνική ". Στους μαθητές του, μεταξύ άλλων, και οι: Αν. Θεοχαρόπουλος, Χριστόφορος (Χρήστος) Σπυρόπουλος, Ζωγράφος Σταθακόπουλος, κ.ά. `Επαιζε διάφορα όργανα (βιολί, μαντολίνο, κιθάρα και πανδούρα) διδάσκοντάς τα στα 9 παιδιά του, ένα από τα οποία έμελλε να τιμήσει εξαιρετικά τη μουσική της πατρίδος του (πρόκειται για τον διαπρεπή πρωτοψάλτη και μουσ/δάσκαλο Σπυρίδωνα Δ. Περιστέρη).
Σημαντική μορφή στην ιστορία της Ελλ. Μουσικής: μουσικός, ιατροφιλόσοφος, εθνομουσικολόγος και ιεροψάλτης με πολύπλευρη προσφορά. Μαθήτευσε στον πατέρα του ιερέα Γεώργιο Περιστέρη και στον `Ανθιμο τον Εφεσιομάγνη. Εγκαταστάθηκε το 1890 στη Ροδοδάφνη Αχαΐας (Μουρλά) από όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη συλλογή δημοτικών τραγουδιών, δημοσιεύοντας μερικά σε ειδικά περιοδικά και καταγράφοντας πλήθος άλλα με βυζ. σημειογραφία. Για την εθνωφελέστατη και πρωτοποριακή αυτή εργασία συνεργάστηκε με τον πρωτοψάλτη και μουσ/δάσκαλο Αριστείδη Βασ. Σπυρόπουλο. Συνδέθηκε στενά με τον { Ψάχος_Κων/νος_Α.Κ. Ψάχο} (τον οποίο και στεφάνωσε το 1905 με την Ευανθία Αμερικάνου, συνθέτοντας και γαμήλια ωδή). Το 1910 υπήρξε υποκινητής και οργανωτής της ομάδας καταγραφής δημοτικών τραγουδιών του Ωδείου Αθηνών (Ψάχος, Νάζος, Μαρσίκ). Υπήρξε επίσης επιστήθιος φίλος πολλών διάσημων διεθνών προσωπικοτήτων της Εποχής του (των: Ελ. Βενιζέλου, Ροκφέλλερ, Αλ. Σβάιτσερ, Αγγ. Σικελιανού, Αλ. Φλέμινγκ, κ.ά.)` διηγούνται μάλιστα (για του λόγου το αληθές, έχουμε δει σχετικές φωτογραφίες στο Αρχείο του Χρ. Σπυρόπουλου) ότι η περίφημη συνάντηση Ροκφέλλερ και Φλέμινγκ (20.9.1931) κατά την οποία ο Αμερικανός μεγιστάνας απεφάσισε να χρηματοδοτήσει τις έρευνες του `Αγγλου γιατρού για την πενικιλλίνη, έγινε στη Ροδοδάφνη Αιγιαλείας(!). Συνέθεσε σχολικά άσματα (όπως: «Σε φουντωμένο δένδρου κλωνάρι», «Ψυχή μου, ω ψυχή μου ανάστατη καθεύδεις», «Της εξοχής πουλάκια στου δέντρου τα κλαδάκια», «Την ζωήν σου αν ποθείς ευτυχής να ζήσεις», κ.λπ.), διάφορες ωδές και μελοποιήσεις. Επίσης συνέγραψε μελέτες και πραγματείες για την Ελλ. Μουσική. Πολλά από τα τραγούδια του μεταγράφηκαν στην ευρωπ. μουσική. Τάχτηκε εναντίον της πολυφωνικής δυτικής ψαλμωδίας, δημοσιεύοντας το 1922 στο περιοδικό "Νέα Φόρμιγξ" άρθρο με τίτλο "Ἡ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις εἰσαχθεῖσα τετράφωνος εἶναι καινοτομία ἀντεθνική ". Στους μαθητές του, μεταξύ άλλων, και οι: Αν. Θεοχαρόπουλος, Χριστόφορος (Χρήστος) Σπυρόπουλος, Ζωγράφος Σταθακόπουλος, κ.ά. `Επαιζε διάφορα όργανα (βιολί, μαντολίνο, κιθάρα και πανδούρα) διδάσκοντάς τα στα 9 παιδιά του, ένα από τα οποία έμελλε να τιμήσει εξαιρετικά τη μουσική της πατρίδος του (πρόκειται για τον διαπρεπή πρωτοψάλτη και μουσ/δάσκαλο Σπυρίδωνα Δ. Περιστέρη).
ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΑΛΟΥΧΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ.ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ.ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑ...ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ,ΨΑΧΟΥ,Δ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ.ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΝΟ.ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗς ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΛΑ.ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΟΝΟΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΠΟ 2 ΣΧΟΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
