Ήταν Σάββατο 14 Μαρτίου 2009. Το troktiko μεσουρανούσε. Είχε μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, στα σπίτια μας, αποτελούσε για όλους μιας μορφής "καταφύγιο", έναν μέσο έκφρασης και "ικανοποίσης" ότι κάπου υπάρχει μια δίοδος, μια δυνατότητα έκφρασης.Μας θύμισε την αντίδραση του κόσμου και κυρίως των Αθηναίων, στις πρώτες τηλεοράσεις στα τέλη '70 αρχές '80, που συνωστίζονταν έξω από μεγάλα καταστήματα ηλεκρικών ειδών της οδού Σταδίου για να δουν ειδήσεις, αγώνες ποδοσφαίρου, ακόμη και τις μεταδόσεις της Μεγάλης Εβδομάδος από τη Μητρόπολη. Κάπως έτσι συμπεριφερόμασταν όλοι όταν βρισκόταν στον χώρο μας Η/Υ, τρέχαμε να "μπούμε" στο troktiko να δούμε τί γίνεται γύρω μας.
Σ' ότι αφορά εμάς και το blog για τον Σπύρο Περιστέρη, αποτίουμε κατ'αρχάς φόρο τιμής στον Σωκράτη, στον άνθρωπο αυτό που αποτέλεσε την αυθεντία στην παγκόσμια blogοσφαιρα, ευχόμενοι καλή αντάμωση στην άλλη ζωή, αλλά και ένα ακόμη ευχαριστώ για την αγάπη με την οποία προέβαλε την πρωτοβουλία του blog μας για την μορφή του Σπ. Περιστέρη (δειτε την ασχετική ανάρτηση) και τα καλά λόγια που μέσω email μας έγραφαν οι διαχειριστές του τρωκτικού για την προσφορά του Περιστέρη στην Μουσική.
Η απώλεια ενός αμεσοδημοκρατικού εργαλείου τόσο απαραίτητου στις σύγχρονες Δημοκρατίες αστικού τύπου, στερεί απ΄ολους τους ενεργούς πολίτες τη δυνατότητα έστω κι αυτού του τύπου παρεμβάσεως, στα δρωμενα της χώρας.Όλα τα μπλογκ, ανεξαρτήτου θεματικής κατευθυνσεως, επισημαίνουν αυτην την ημερα ως την ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ της Ελληνικής και οχι μόνο μπλογκόσφαιρας.
Ευχόμαστε αυτοί που θα θελήσουν να συνεχίσουν το εργο του τροκτικού, να αποκτήσουν και να ξεπεράσουν αυτή τη δυναμική που είχε το αυθεντικό.
Όμως όλοι όσοι έχουν στη ζωή την τυχη να γνωρίσουν το "πρωτότυπο", ξέρουν καλά πως κάθε άλλη προσπάθεια είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει από τα όρια του μιμιτισμού. Το πρωτότυπο πάντα θα παραμένει πρωτότυπο.
peristerisblog's team
