Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΨΥΧΗ...



Κλείστε τα μάτια, βουλώστε τα αφτιά αφεθείτε στη δύναμη της αύρας που πηγάζει μέσα από τη ψυχή σας. Πιστέψτε το, δεν είναι τα πάντα μαύρα και άραχνα σ' αυτόν εδώ το τόπο. Κανένας δεν μπορεί να σας κλέψει, ούτε να σας υποθηκεύσει το μεγαλύτερο φυλακτό που κρατάτε στη ψυχή σας...το ΕΓΩ σας...

Βγάλτε από τα σπλάχνα σας τη δικιά σας βουβουζέλα και φυσήξτε .δυνατά....τόσο δυνατά που να ξεσπαστεί και ο διπλανός σας από τη δική σας εκτόνωση. Κάντε τον να ζηλέψει και να κάνει και αυτός το ίδιο....

Πάρτε αναπνοή και συνεχίστε.... αγνοήστε τις φωνές των δελτίων, των αστέρων και των αστερίσκων....

Φτιάξτε το δικό σας νόημα για να ζείτε όμορφα....Κανείς δεν μπορεί να σας στερήσει το δικό σας νόημα....

Βγείτε ξανά στο δρόμο και πείτε ΚΑΛΗΜΕΡΑ στον γείτονα σας, έτσι όπως κάνανε και οι πρόγονοί μας. Να θυμάστε ότι κι εκείνοι περνούσαν δύσκολα...πολύ πιο δύσκολα από εσάς τώρα...

Μια απλή καλημέρα στον άγνωστο, στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο τραίνο θα σας γεμίσει με διαύγεια και δροσιά....

Πιστέψτε το! Θα σας πει και ο άλλος καλημέρα γιατί έχει και εκείνος ανάγκη να το πει....
Δεν έχει σημασία αν η καλημέρα που θα ακούσετε θα είναι στα ελληνικά ή σε άλλη γλώσσα. Η αξία της κίνησης μετράει πρώτα από όλα....


Βγάλτε τα ακουστικά από τα αφτιά σας την ώρα που περπατάτε. Ακούστε τον θόρυβο της πόλης που σας περιβάλλει! Κάθε κόρνα από τα αυτοκίνητα σφυρίζει διαφορετικά, νιώστε αυτή τη διαφορετικότητα και απλά αφεθείτε στο σύνολο των ήχων. Είναι μια ορχήστρα που μαέστρος είναι ο καθένας σας ξεχωριστά....


Αφήστε για λίγο το καναπέ σας και το ίντερνετ, κάντε μια βόλτα στο βρώμικο πεζοδρόμιο της γειτονιάς σας και δείτε τις μαύρες νεραντζιές από τη σκόνη και το νέφος. Δείτε ότι πάνω τους έχουν και αυτές τον λαμπερό πορτοκαλί καρπό τους...Είναι η δικιά τους ψυχή που στέκει αγέρωχη όπως η δική σας...


Μη σταματάτε να φυσάτε τη βουβουζέλα δυνατά μέσα σας ακόμα και την ώρα που χτυπάνε δαιμονισμένα τα τηλέφωνα από τις τράπεζες για να σας υπενθυμίσουν πόσα χρωστάτε....
Ακόμα και την ώρα που το αφεντικό σας, σας απολύει από τη δουλειά σας.
Ακόμα και την ώρα που έρχονται να σας πάρουν τη περιουσία σας. Ναι! Ακόμα και αυτή τη δύσκολή ώρα... Μπορεί να θέλουν να σας κλείσουν το σπίτι....Ποτέ δεν έμαθαν όμως ότι το πραγματικό σπίτι είναι μέσα σας....
Είναι η ψυχή σας....αυτή που θέλει να ζήσει ακόμα και πάνω στα παγκάκια, ακόμα και με το συσσίτιο της εκκλησίας και του δήμου, ακόμα και με φαγητό απ' τα σκουπίδια....ακόμα και κάτω από τις γέφυρες...
Μην νιώθετε ότι δεν υπάρχει μέλλον....Αυτό θέλουν να πετύχουν κάποιοι για να σας υποτάξουν....Να πιστεύουν ότι σας τα πήραν όλα.....Διώξτε τους από τη ψυχή σας και κρατήστε την ανάσα σας και τους χτύπους της καρδιάς σας....
Ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε για να παραιτείται, υπάρχει για να διεκδικεί το νόημα της ύπαρξης του...
Καμαρώστε λοιπόν την όμορφη ψυχή σας....
Με τιμή
http://olaxrisima.blogspot.com/