Τή
Γαλιλαία τών
Εθνών, τή τού Zαβουλών
χώρα, καί τού
Νεφθαλείμ
γαία, ως είπεν ο
Προφήτης, φώς
μέγα έλαμψε
Χριστός, τοίς
εσκοτισμένοις
φαεινή ώφθη
αυγή, εκ
Βηθλεέμ
αστράπτουσα,
μάλλον δέ εκ
Μαρίας ο
Κύριος πάση τή
οικουμένη
ανατέλλει τάς
ακτίνας, ο
Ήλιος τής
Δικαιοσύνης.
Διό οι εξ Αδάμ
γυμνοί, δεύτε
πάντες
υποδύωμεν
αυτόν, ίνα
θαλφθώμεν,
σκέπη γάρ
γυμνών, καί
αίγλη
εσκοτισμένων,
ήλθες εφάνης
τό Φώς τό
απρόσιτον.
Η
μεγάλη εορτή των Θεοφανίων αποτελεί την απαρχή του επί γης απολυτρωτικού
έργου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. «Αδάμ τον φθαρέντα αναπλάττει
ρείθροις Ιορδάνου και δρακόντων κεφαλάς εμφωλευόντων διαθλάττει ο
Βασιλεύς των αιώνων Κύριος» (2ο τροπ. Α΄ ωδής, του κανόνα των
Φώτων). Αυτό μας κάνει να σκιρτούμε από χαρά και να γεμίζουμε τις
πληγωμένες καρδιές μας από ανείπωτη ελπίδα για τη λύτρωσή μας από τα
πικρά δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Το τυπικό βάπτισμα του Κυρίου
στον Ιορδάνη αποτελεί για μας παράδειγμα για το ουσιαστικό μας βάπτισμα,
το οποίο είναι «λουτρόν παλλιγγενεσίας» και θάνατος του παλαιού
πτωτικού εαυτού μας και αναγέννηση της νέας εν Χριστώ υπάρξεώς μας. Δια
του αγίου Βαπτίσματος «ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, ίνα
καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία»
(Ρωμ.6:5). Στην καταπληκτική ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού διαβάζουμε:
«Σήμερον τα των ανθρώπων πταίσματα τοις ύδασι του Ιορδάνου απαλείφονται.
Σήμερον ο παράδεισος ανέωκται τοις ανθρώποις και ο ήλιος της
δικαιοσύνης καταυγάζει ημίν... Σήμερον του παλαιού θρνήνου απηλλάγημεν
και ως νέος Ισραήλ διασώθημεν. Σήμερον του σκότους εκλυτρούμεθα και τω
φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα. Σήμερον η αχλύς του κόσμου
καθαίρεται, τη επιφανεία του Θεού ημών... Σήμερον ο Δεσπότης προς το
βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινον» (Ευχή Μ.
Αγιασμού).
Το
γεγονός της Βαπτίσεως του Κυρίου αποτελεί φωτεινό ορόσημο στην επί γης
πορεία και δράση του Σωτήρα μας, διότι «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει
είδε φως μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν
αυτοίς» (Ματθ.4:16). Η είσοδος του Χριστού στον κόσμο διέλυσε τα
πνευματικά σκοτάδια του πτωτικού παρελθόντος, διότι είναι ο Ίδιος το
«φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον»
(Ιωάν.1:9). Κατά τα Θεοφάνια «εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως
μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν.1:14). Γι'
αυτό οι πιστοί ονόμασαν τη μεγάλη αυτή εορτή τα Φώτα και μάλιστα η
αρχαία Εκκλησία πραγματοποιούσε την ημέρα αυτή τις βαπτίσεις των
κατηχουμένων, τις οποίες ονόμαζε φωτισμούς! Ο ιερός υμνογράφος της
μεγάλης εορτής μας προτρέπει: «Δεύτε λάβετε πάντες Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα
συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, του επιφανέντος Χριστού"
ΔΔΔΣ(τροπ. Μ.
Αγιασμού).
κείμενο δανεισμένο από ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
