«Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, και αγαλλόμενοι,
δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετα βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες,
Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών».
Τι σημαίνει «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»; Ερχόμενος, από
πού; Από τον ουρανόν και από την Παρθένον. Ερχόμενος και πορευόμενος.
Πού έρχεται; Στο Πάθος «εν ονόματι Κυρίου», του Πατρός βεβαίως, καθώς
και ο ίδιος ο Χριστός έλεγε: «Εγώ εκ του Πατρός εξήλθον και προς τον
Πατέρα μου υπάγω». Είδες θεολόγο δόγμα από απειρόλογα παιδιά; Τα παιδιά
ανεγνώρισαν εκ φύσεως τον Δεσπότη της κτίσεως, ενώ οι πατέρες τους
απεδείχθηκαν αχάριστοι. Αυτά τον ύμνησαν ως Θεόν, και εκείνοι τον
εσταύρωσαν ως εχθρόν. Αυτά ψάλλουν ωσαννά, εκείνοι κράζουν σταυρωθήτω. Η
νέα και αδαής ηλικία σοθήσεται, και αυτοί που παρουσιάζονται ως σοφοί
σκοτίζονται. Τα παιδιά έστρωσαν στον δρόμο τα ιμάτιά τους, οι πατέρες
επήραν τα ιμάτιά του και τα διεμέρισαν. Αυτά εκδύονται τους χιτώνες
τους, προμηνύοντας την γύμνωση της Συναγωγής, συγχρόνως δε
υποδεικνύοντας και σ’ εμάς να εκδυθούμε τον παλαιόν άνθρωπο, και να
υποταγούμε στον Χριστό.
 |
| η Θ΄ ωδή - χειρόγραφο Σπ. Περιστέρη |
Τα παιδιά υποδέχονται τον Χριστόν με τα βάϊα· οι πατέρες τους έρχονται
με τα μαχαίρια. Αυτά ευλογούν, εκείνοι βλασφημούν” αυτά ως πρόβατα
εδέχθησαν τoν ποιμένα, εκείνοι ως λύκοι εσφαγίασαν τoν αμνό. Πόσο
παράδοξο και παρά την φύση ήταν πράγματι το θέαμα, να βλέπης νήπια τα
οποία θηλάζουν γαλουχούμενα στις αγκάλες των μητέρων, να βαστούν με το
ένα χέρι τoν μαστό της μητρός τους και με το άλλο να σείουν τους
βλαστούς των βαΐων προς τoν Θεόν, που εγεννήθη από μητέρα· και πίνοντας
το μητρικό γάλα να εκστομίζουν δόγμα Δεσποτικόν, και να αναφωνούν ως
πρώτον λόγο καρπόν χειλέων στoν Θεόν Λόγο λέγοντας: «Ωσαννά» που
σημαίνει δόξα σοι, σώσον ημάς ο εν τοις υψίστοις. Ποίος σας εκπαίδευσε
παιδιά μου; Ποίος σας εσόφισε, ποίος σας εμυσταγώγησε προ καιρού τoν
λόγο του Λόγου;
