ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΥΜΝΟΣ
ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ
Μουσική: π. Βασιλείου
Γοντικακη
Διασκευή
υπό Ανωνύμου
Σπύρος Περιστέρης. Η
μεγάλη ευλογία.
Ο ωκεανός ο απύθμενος
και απέραντος, που οδηγεί σε χώρες μακρινές.
Η θάλασσα η ανοιχτή, που
σου χαρίζει ολοκάθαρο αέρα ζωογονώντας τα σπλάχνα σου.
Το πέλαγος της αρμονίας,
όπου πνέει ο άνεμος της ελευθερίας. Όπου σε σπρώχνει δίχως κόπο «προς την νήσον, την εκείθεν του κόσμου ούσαν,
όπου ο Πατήρ και ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα».
Περνώντας από τον κήπο
των μελωδιών του θα σε τραβήξει το «άρωμα
των δένδρων», η οσμή των ωρίμων καρπών, τα τραγούδια του.
Είναι σαν να τον ακούς,
τότε, για ολόπρωτη φορά. Χύνονται χείμαρροι ακτίστου φέγγους και αρμονικού
κάλλους.
Σε αναστατώνει, σε
βγάζει από τον ευατό σου, σε κάνει να κλαίς, να ντρέπεσαι για τα δικά σου έργα,
να σιχαίνεσαι το είναι σου. Να πλημμυρίζεις από ευγνωμοσύνη για τον Κύριο σου.
Καί έτσι αγαπάς όλους,
και όλους τούς ευγνωμονείς, τους εκτιμάς, εύχεσαι να προκόψουν, γίνεσαι ήσυχος,
χαλαρός όταν τον ακούς.
Σπύρος Περιστέρης
ο ερμηνευτής που μπορεί να διαλύσει το είναι
σου, ο δάσκαλος που σε τρέλανε, σε λογίκεψε, σε σκλάβωσε, και συνάμα σε
ελευθέρωσε.
Σου έδειξε λίγο από
τον κόσμο του, το δικό του είναι, τον δικό του παράδεισο. Σε κρατά από το χέρι
με το έργο του και με αυτό προχωράς στην ζωή σου.
Δεν τελειώνει ποτέ η
χαρά να ανακαλύπτεις τον Περιστέρη. Είναι μια συνεχής έκπληξη. Και έτσι το
ρεπερτόριό του γίνεται «καθεστώς
αναπάντεχο».
Νομίζεις ότι μένεις
ακίνητος, κάπου, αλλά δεν είναι άλλο από μια μυστική κίνηση ιλιγγιώδους φύσεως προς κάποιο τέλος ατελεύτητο που, συνάμα,
είναι αρχή άναρχη...
ο Αθηναίος
